Powództwo Konstytucyjne

Konstytucja jest najważniejszym dokumentem prawodawczym Państwa, najpoważniejszą ostoją Społeczeństwa.

Zapisy konstytucyjne nie mogą być – w swym dosłownym zapisie – osłabiane przez interpretacje czy warunki. Regulacje ustawowe, nawet zgodne z Konstytucją, nie mogą być odniesieniem ważniejszym niż sama Konstytucja.

Przed Konstytucją odpowiada każdy Obywatel, każdy Urząd, Organ, Agenda, każdy Urzędnik i Funkcjonariusz. Prawo ogniskuje się wokół Konstytucji. Zabezpieczenie w postaci Trybunału Konstytucyjnego jest w tej sprawie niewystarczające.

Wprowadza się prawną instytucję Powództwa Konstytucyjnego. Jeśli ktokolwiek: osoba, grupa, rodzina, wspólnota, stowarzyszenie, rada, organ, urząd, agenda, funkcjonariusz, urzędnik, społeczność, firma – zauważy lub doświadczy bezpośredniego naruszenia Konstytucji – ma prawo wnieść specjalny pozew w trybie Ochrony Konstytucji. Tryb ten obowiązuje nawet po zmianie Konstytucji: rozpoczęte przed zmianą powództwa rozstrzyga się wg stanu z chwili wniesienia Powództwa Konstytucyjnego.

Powództwo Konstytucyjne musi wskazywać konkretny zapis konstytucyjny, który został naruszony, a jednocześnie musi wskazywać „winowajcę” naruszenia, czyli osobę lub jednoznacznego przedstawiciela innego podmiotu (np. lidera, kierownika, prezesa). Powództwa identyczne można łączyć w jedno, za zgodą wnoszących.

Postępowanie z Powództwa Konstytucyjnego może toczyć się przed dowolnym Sądem Powszechnym, ostateczną jednak instancją – trzecią – jest Trybunał Konstytucyjny. TK nie może kierować się zasadą Precedensu, może jednak przywołać ją w argumentacji (jako tzw. orzecznictwo).

Osoba, która jest uznana za odpowiedzialną naruszenia Konstytucji – traci bierne prawo wyborcze w obszarze Państwa, Samorządu oraz tzw. III Sektora, na okres wskazany przez TK, ale traci je bezwzględnie i natychmiastowo już w momencie orzeczenia uprawomocnionego, TK tylko precyzuje okres utraty praw. Osoba taka nie może też w tym okresie sprawować żadnej funkcji administracyjnej innej niż szeregowej, nawet w formule „pełniącej obowiązki” lub „zastępującej”.

Pierwsza rozprawa z Powództwa Konstytucyjnego musi rozpocząć się od ogłoszenia przez Sąd wnioskowanego okresu zawieszenia praw wyborczych i urzędniczych. Jeśli Powództwo Konstytucyjne zostaje prawomocnie oddalone – Sąd w kwestii praw wyborczych i urzędniczych wnioskuje identycznie wobec wnoszącego Powództwo Konstytucyjne.

Powództwo Konstytucyjne staje się silną bronią w ręku Obywateli i Państwa oraz Samorządu, dlatego musi funkcjonować jak „broń obosieczna”, aby ustrzec porządek konstytucyjny przed nadużywaniem tej formy naprawy Rzeczpospolitej.

Wyrok z Powództwa Konstytucyjnego nie zamyka drogi „równoległego” powództwa wg dotychczas stosowanych Kodeksów, jest ścieżką naprawy Państwa i wychowania Obywateli, nie zastępuje prawodawstwa.