Ocalić od zapomnienia

klip Marka Grechuty, oryginalny sprzed lat

Ocalić od zapomnienia:

Gałczyński napisał kiedyś markotny wiersz, który zaczął od refleksji w sprawie dokonań (te poniżej), aby potem przejść do miłych chwil z oblubienicą. Mam pewność, że patrzył wtedy przez jesienne okno na swój umęczony, ale wciąż próbujący rozkwitnąć kraj.

Ile razem dróg przebytych
ile ścieżek przedeptanych
ile deszczów , ile śniegów
wiszących nad latarniami

ile listów , ile rozstań
ciężkich godzin w miastach wielu
i znów upór , żeby powstać
i znów iść i dojść do celu

ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień , wspólnych dążeń
ile chlebów rozkrajanych
pocałunków ? schodków? książek?
oczy twe jak piękne świece
a w sercu źródło promienia
więc ja chciałbym twoje serce
ocalić od zapomnienia

u twych ramion płaszcz powisa
krzykliwy , z leśnego ptactwa
długi przez cały korytarz
przez podwórze , aż gdzie gwiazda Wenus
a tyś lot i górność chmur
blask wody i kamienia
chciałbym oczu twoich chmurność
ocalić od zapomnienia.