Egzystor czy Herosik?

Egzystor czy Herosik?

Choćbyś był życiowym popychadłem, tkwi w tobie przemożne, nieusuwalne, a przy tym jakże ludzkie pragnienie dokonania czegokolwiek. Jedni cieszą się z plażowego zamku na piasku, inni z własnego wiersza, ktoś jeszcze z dobrego wypracowania albo raportu, z wypielęgnowanego klombu-trawnika. Oczywiście, niektórzy nie pozostają na małym: ten buduje dom, ten tworzy Microsofty, jeszcze inny pisze Kapitał czy inna Fenomenologię Ducha. Albo poświęca życie Monarowi.

Ale oto żyję w kraju, gdzie wciąż więcej i więcej ludzi spychanych jest do roli Egzystora, roślinki, bezwolnej niezguły: mimo że tkwi w nas chęć bycia choćby najmniejszym z najmniejszych Herosików – to nie podołamy ciśnieniu Rzeczywistości, a ta nie ogląda się na nasze opus-desire, tylko gniecie i gniecie.

Słabowite będą narody, ugniatane przez swoich panów.