Do kroćset!

Tytuł jest bardziej zawołaniem, niż przekleństwem. Polakom kojarzy się głównie z piratami morskimi, a może tylko z bajaniami o nich.

Nestor Stefan B., który najpierw wróżył mi, że wyrobię sobie nazwisko dziennikarskie, a potem „zdjął” ze mnie swoją czarodziejską różdżkę (nie, tu nie ma ironii, to ja okazałem się niewdzięczny) – uświadomił mi jeszcze bardziej, że nie wystarczy mieć rację, trzeba jeszcze, żeby tę rację „ugrać”.

Żal mnie ściska, kiedy wracam do swojej notki „Yumadlo” (patrz: TUTAJ), z dnia ogłoszenia expose Premiera, w której streściłem owo expose tłumacząc „z polskiego na nasze”, na co się zanosi. Generalnie wróżyłem, że stary-nowy Rząd przestanie gadać o sukcesach, a zacznie usprawiedliwiać porażki światowym kryzysem, że przewiduje już teraz, iż „będzie się działo”, bo społeczeństwo zacznie płacić rachunki za wszystko. Słone i dolegliwe rachunki. A potem się wkurzy, najpierw rozpaczliwie (2012), a potem na poważnie (jeszcze za tej kadencji).  Polecam też inne swoje notki datowane „blisko” expose, zwłaszcza przed.

I co?

Nie mam „nazwiska”, zatem „ci z nazwiskami” już niedługo będą mogli mnie spokojnie „cytować”. Towarzystwo zasiadające w rządzie – a przynajmniej ci, którzy tam narzucają ton – ubzdurało sobie, że najlepszym sposobem reformowania Kraju jest odbieranie ludziom szans i dochodów oraz poczucia bezpieczeństwa, a zarazem „trzymanie za twarz” potencjalnych buntowników.

Naprawdę, pisałem to w owej notce!

Ale niech tam. Ostatnie dni potwierdzają coś, co nietrudno było przecież wywróżyć: Arłukowicz miesza w kotle, który jest wybuchowy, a Rapacki powiedział pewnie, że nie podniesie ręki na obywateli i odmówił przygotować do „działań stabilizacyjnych nowego typu”.

I takie sygnały będziemy dostawali już co dzień. Aż geniusze okupujący komentatorskie okienka odnajdą właściwy grymas na poważnych minach i z głęboką troską pochylą się nad „tym czymś”, do końca podkreślając, że przecież nic nie jest pewne, piłka jest okrągła, medale mają swoje dwie strony, itd., itp.